واکنش عضو شورا به ماجرای خانه اندیشمندان علوم انسانی: اقدام شهرداری تهران قابل دفاع نیست
تاریخ انتشار: ۱۶ تیر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۱۵۷۹۷۴
عضو شورای شهر تهران با انتقاد از عملکرد شهرداری تهران در ماجرای خانه اندیشمندان علوم انسانی گفت: شهرداری مستقیم و بدون طی مراحل قانونی به این مرکز مراجعه کرده و ما این روش را نمی پسندیم و به نظر قابل دفاع هم نیست.
به گزارش ایلنا، روز سهشنبه ۱۳ تیر برخی رسانهها از حضور «پرتعداد» ماموران شهرداری تهران در خانه اندیشمندان علوم انسانی مکانی فرهنگی که حدود ۱۲ سال قبل در محل پارک ورشو تهران آغاز به کار کرد؛ خبر دادند و خبرهایی مبنی بر اینکه «شهرداری تهران سعی در تخلیه و پلمب ساختمان این مجموعه کرده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
براساس گزارش منتشر شده، معاون فرهنگی و اجتماعی شهرداری و مدیرکل مطالعات فرهنگی و اجتماعی، بههمراه تعداد زیادی عوامل اجرایی شهرداری تهران، با در دست داشتن حکم پلمب این ساختمان، اقدام به «تغییر قفلها و بیرون کردن عوامل اجرایی» خانه اندیشمندان علوم انسانی کردند.
این اخبار در حالی در فضای رسانه ای کشور منتشر شده بود که عصر روز چهارشنبه ۱۴ تیرماه سخنگوی شهرداری تهران پلمب خانه اندیشمندان علوم انسانی را تکذیب کرده و اعلام کرد: رویکرد شهرداری تهران مثل همه ظرفیتهای فرهنگی و نخبگانی شهر تهران، ایجاد یک ظرفیت و بستر برای فعالیت «همه» گروهها، جریانات و ظرفیتهای دانشگاهی، نخبگانی و دانشجویی است.
به نحوی که با وضعیت منصفانه و عادلانه همه بتوانند از این ظرفیتها استفاده کنند. متأسفانه این رویه درباره خانه اندیشمندان علوم انسانی در سالهای اخیر مراعات نشده و از حداقل این مکان هم به لحاظ ظرفیت موجود در ساختمان و هم به جهت حضور افراد، بهرهبرداری شده است.
به گفته محمدخانی براساس مستندات و مشاهدات، بسیاری از اتاقها و فضاهای این خانه خالی بوده و تبدیل به انباری و محل جمعآوری وسایل شده است و تنها از چند اتاق محدود استفاده میشده است. از سوی دیگر این ظرفیت در حقیقت تنها در اختیار یک جریان خاص قرار داشته است.
این در حالیست که به سادگی و سهولت میتوان این ظرفیت را با یک فرایند شفاف در اختیار دیگر گروههای دانشجویی و هیأتهای اندیشهورز قرار داد. اگرچه معاون فرهنگی اجتماعی شهرداری تهران از ارسال چندباره اخطار و نامه به مسئولان این خانه خبر داده است، اما برخی اعضای شورای شهر نسبت به این اقدام شهرداری انتقاد داشته و معتقدند درصورتی که شهرداری قصد گسترش بهره برداری از این فضا را داشته باید از طریق مذاکره با مسئولان آن اقدام می کرده است.
در این رابطه "ناصر امانی" عضو شورای شهر تهران در گفت و گو با خبرنگار ایلنا با انتقاد از این عملکرد شهرداری تهران گفت: آن طور که شهرداری اعلام کرده است، پلمب خانه اندیشمندان علوم انسانی تکذیب شده و ما با دوستانی که در آنجا حضور دارند تماس داشتیم و آنها اعلام کردند که این خانه پلمب نشده است، اما شهرداری مراجعه کرده است که آنجا را از افرادی که در آنجا حضور داشتند، تخلیه کند.
وی ادامه داد: برابر روال عادی معمولا درخصوص این سری املاکی که در اختیار موسسات و مجموعه های فرهنگی قرار می گیرد، قراردادهایی وجود دارد. این قرارداد هم ظاهرا از دهه ۹۰ بین هیات امنای خانه اندیشمندان و شهرداری تهران منعقد شده است.
این عضو شورای شهر تهران با بیان اینکه ظاهرا مدت این قرارداد هم نامحدود است یعنی زمانی برای آن مشخص نشده است، خاطرنشان کرد: حالا به هر دلیلی اگر شهرداری تصمیم گرفته است که این خانه را توسعه دهد تا دیگران هم حضور پیدا کنند یا مدیریت آن را جابجا کند، طبعا باید در ابتدا اخطار کتبی صادر می کرد و همچنین مهلتی به مدیریت خانه داده می شد و اگر تمکین نمی کردند، باید از طریق مراجع قضایی نسبت به حکم تخلیه یا جابجایی اقدام می کرد.
امانی تاکید کرد: این شکلی که شهرداری مستقیم بدون طی این مراحل به این مرکز مراجعه کرده به نظر قابل دفاع نیست و ما این روش را نمی پسندیم.
وی با بیان اینکه اگر شهرداری قصد یک کار خوب هم داشت با این کار نتیجه مطلوب بدست نمی آید، گفت: اگر شهرداری می خواست این مرکز را توسعه داده و همه سلائق فکری در آنجا حضور داشته باشند و از این مرکز استفاده کنند، روش مناسب این بود که از طریق مذاکره اقدام کند، چراکه این مکان در اختیار یک سری افراد فرهیخته قرار دارد و نویسندگان، گویندگان و اندیشمندان علوم انسانی در آنجا حضور دارند و به راحتی می شد از طریق مذاکره با این افراد این مشکل را حل کند و اگر به نتیجه نمی رسید، راه های حقوقی برای شهرداری باز بود و هنوز هم باز است و می توانست از طریق مراجع حقوقی و قضایی اقدام کند نه اینکه مستقیم به آنجا مراجعه کرده و قفل ها را عوض کنند و در کنار افرادی که از قبل آنجا بودند بنشینند و این برخورد شکل خوبی نداشت و در عین حال بازتاب مثبت و مناسبی هم نداشت.
این عضو شورای شهر تهران با بیان اینکه شهرداری قصد تخریب این خانه را ندارد، تصریح کرد: آنگونه که یکی از اعضای شورای شهر با شهردار تهران در این خصوص صحبت کرده بود، شهردار اعلام کرده اند که می خواهند در این مکان دیگران هم حضور پیدا کنند و نمی خواهیم به این افراد که از سابق در آنجا حضور داشتند بگوییم بروند و می خواهیم همه نخبگان و اندیشمندان این حوزه از این مکان استفاده کنند و با توجه به اینکه ظاهرا بنا به گفته شهرداری از بخشی از این ساختمان بهره برداری نمی شده است، شهرداری قصد داشته از این بخش هم استفاده شود و این موضوعی است که از سوی شهرداری مطرح شده است، اما روشی که انتخاب کردند مناسب نبوده است.
کانال عصر ایران در تلگراممنبع: عصر ایران
کلیدواژه: شهرداری تهران خانه اندیشمندان علوم انسانی شورای شهر خانه اندیشمندان علوم انسانی عضو شورای شهر تهران شهرداری تهران آنجا حضور مراجعه کرده شهرداری قصد
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۱۵۷۹۷۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ماجرای کاشت ساختمان در پارکهای تهران
به گزارش «تابناک» به نقل از دنیای اقتصاد، این سریال که به خاطر نقش منتقدان شهرداری، پرمخاطب شده، به دلیل «صدای ناقص» آنها و «غفلت از متن»، ادامهدار خواهد بود. گزارش «دنیایاقتصاد» از وضعیت پارکهای شهری تهران حاکی است، طی ماههای اخیر «یکی از انواع مواجهههای شهرداری با این محیط حساس پایتخت»، زیر ذرهبین گروهی از کارشناسان شهری قرار گرفته است.
شهرداری به عنوان «همهکاره پارکهای شهری» از بابت «مسوولیت صفر تا صدی» که برای این بخش از داراییهای تهران دارد، دست به نقشهکشی برای ساختوساز در تعدادی از پارکها زده است.
در شبکههای اجتماعی اما برخی افراد و برخی کارشناسان، این حرکت مدیریت شهری را زیرسوال بردهاند، بدون اینکه «علت سوال» را برای ناظران، شهروندان و طیف حساس به موضوع، مطرح کنند.
بررسیهای «دنیایاقتصاد» درباره این سریال نشان میدهد، عملکرد شهرداری در پارکهای شهری را با دو خطکش «مقررات مصوب بالادست شهرداری تهران» و «اقدامات متعارف و منطقی شهرداریهای کاردرست در سایر شهرهای کشور و شهرهای موفق جهان از منظر رعایت کامل حقوق شهروندان» میتوان چک کرد.
طرح تفصیلی تهران، مصوب سال ۹۱، «کتابچه مشق شهرداری» برای هر نوع تصمیمگیری ساختمانی و صدور مجوز ساختوساز در اراضی عمومی و خصوصی پایتخت محسوب میشود بهطوری که در صفحه ۲۰ این کتابچه، برای «زمینهای واقع در پهنه حفاظت سبز (G) که پارکهای شهری نیز جزو همین پهنه محسوب میشود»، احداث بنای مجاز در پارکها را به «دفتر اداری پارک، نگهبانی پارک، سرویس بهداشتی و خدمات پذیرایی و غذایی» محدود کرده است. در ادامه همین «خطقرمز» ترسیم شده برای شهرداری در پارکهای شهری تهران، در یکی دیگر از صفحات طرح تفصیلی، «هر نوع ساختوساز در این چارچوب مجاز در پارکها، منوط به تصویب طرح آن در کمیسیون ماده ۵ شده است.»
به این ترتیب، «نقطهکور» سریال ساختمانی در پارکهای تهران که منتقدان آن را نمیبینند، «خطقرمز طرح تفصیلی» و صراحت لهجه این تکلیفنامه برای «منع و مجازها در پارکهای شهری» است.
از نگاه این کتابچه مشق شهرداری، «ساخت بنای فرهنگی یا هر نوع کاربری غیر از آنچه در پهنه (G) قید شده» ممنوع است و برای مجازها نیز «مصوبه کمیسیون ماده ۵» لازم است. اما آنچه عرف شهری میگوید، از این هم صریحتر است. در پارکهای شهری بر اساس آنچه نیاز شهروندان است، باید فضای سبز، تجهیزات تفریحی و گردشگری و مبلمان شهری، لوازم بازی و تجهیزات ورزشی، به شکل نامحدود، نصب و احداث شود.
اما طی همه سالهای گذشته، ساختمانهایی از یک تا دو طبقه در پارکهای معروف، بزرگ و کوچک شهر تهران با اسامیهای مختلف از مدیریتی تا نگهبانی و فرهنگسرا و... شکل گرفته است که عوارض آنها به شکل «ورود خودرو» به پارک به عنوان «گاف شهری»، باعث مزاحمت شهروندان هنگام تفریح و گذران اوقات فراغت شده است.
پارک پردیسان، پارک سعادتآباد و حتی پارک لاله، نمونههایی از این دست هستند. به این ترتیب، «ایرادات موجود در پارکها، به مراتب فراتر از سریال اخیر» است.
طرح تفصیلی تهران میگوید، در پارکهای شهری، کل بنای ساختمانی ساختمانهای مجاز، باید حداکثر معادل ۳درصد مساحت پارک باشد. آیا این «خطقرمز» نیز طی این سالها، ملاکعمل بوده و رعایت شده است؟
به نظر میرسد، «چندگانگی نهادهای ناظر و بالادست شهرداری»، عاملی برای این مدل اداره پایتخت طی سنوات گذشته و اکنون شده است.
شهرداریها از یکسو باید «مصوبات شورای عالی شهرسازی که زیرنظر وزارت مسکن سالهای گذشته و وزارت راه و شهرسازی فعلی است» را رعایت کنند. اما از سوی دیگر، سازمان شهرداریها از وزارت کشور نیز نهاد بالادست شهرداریهاست و اتفاقا چون که بخشی از منابع مالی شهرداری توسط همین سازمان، سالانه پرداخت میشود، به نظر میرسد «حرفشنوی شهرداران» از وزارت کشور بیشتر از وزارتخانه دیگر است.
در این میان، شورای شهر هم نهاد ناظر و مرجع تصویب مقررات و ضوابط برای شهرداریهاست و کمیسیون ماده ۵ با ترکیب یکسری وزرا نیز نهاد دیگر؛ این آشفتهبازار «ترکیب چندمنظوره مدیریت شهری»، مسیر دورزدن طرحهای تفصیلی و جوابگو نبودن را به وجود آورده است.
نباید موجبات عدمآسایش فراهم شود
علی نوذرپور، کارشناس مدیریت شهری و شهردار سابق منطقه ۲۲ تهران، تاکید کرد: اقدامات مدیریت شهری نباید به گونهای باشد که موجبات عدمآسایش شهروندان فراهم شود. به گفته وی، در طرحهای شهری تهران از قبیل طرح جامع و طرح تفصیلی پایتخت، ضوابط مربوط به هر پهنه و از آن مهمتر سهم هر کدام از سرانهها به تفکیک مشخص است. از آن جمله سرانههای سبز، مذهبی، فرهنگی، درمانی و... مشخص و تفکیک شده است، مکانیابی شده و لکههای مربوط به آنها به صورت جداگانه معین است. ورود هر کدام از سرانههای غیرمرتبط با کاربریهای مربوط به فضای سبز و گذران اوقات فراغت به پارکها، اساسا ربطی به این محیطهای سبز شهری ندارد.
به گفته وی هر اقدامی در هر کدام از این پهنهها وسرانهها باید متناسب با ماهیت این سرانهها، جانماییها و ضوابط خاص آنها صورت بگیرد. نوذرپور افزود: پارکهای شهری بسته به مقیاس و جانمایی صورت گرفته برای آنها انواع مختلفی اعم از پارکهای محلی، ناحیهای، منطقهای، شهری و فرا شهری دارد؛ بسته به وسعت و جانمایی و انواع آنها، خدمات مربوط و مرتبط با موضوع گذران اوقات فراغت در پارکها از تامین ضرورتهای اولیه مانند سرویسهای بهداشتی تا تاسیسات بیشتر و وسیعتر، متفاوت است. اما آنچه مسلم است اینکه همه این خدمات حول محور گذران اوقات فراغت است و اختلاط سایر سرانهها در خدمات مرتبط با پارکهای شهری، اساسا هیچ موضوعیتی ندارد. طرحهای جامع و تفصیلی نیز این سرانهها را به تفکیک مشخص کرده است. شهردار سابق منطقه ۲۲ تهران، یک معضل مهم در ارتباط با پارکها وفضای سبز تفریحی پایتخت را خلأ مطالعاتی در مورد آنها عنوان کرد و افزود: حتی بسیاری از پارکهای فراشهری و بزرگمقیاس که بعضا مساحت برخی از آنها به اندازه یک منطقه شهر تهران است، مطالعات اختصاصی ندارد. در حالی که در مورد این پارکها باید هر اقدامی بر مبنای مطالعات و برنامهریزیهای مختص همان پارک انجام شود. در صورتی که این نوع پارکهای شهری و فراشهری مطالعات کارشناسی مختص خود داشته باشند که حد و حدود و انواع مجاز برای ساختوساز در آنها متناسب با کاربری پارکها تعریف شده باشد هیچ فردی نمیتواند از ضوابط مختص آن پارک، تخطی کند.
نوذرپور با بیان اینکه در طرحهای جامع و شهری عملا خطوط مشخص است اما ممکن است برخی از جزئیات ذکر نشده باشد، تاکید کرد: نکته مهم این است که اساسا پارک برای گذران اوقات فراغت است و اگر خدماتی در آن مستقر میشود، علاوه بر اینکه باید بر مبنای مطالعات و برنامهریزیهای کارشناسی باشد در وهله اول باید برای پاسخ به نیاز شهروندان به فضای سبز شهری برای گذران اوقات فراغت ایجاد شده باشد. بنابراین هر اقدامی که باعث شود تعاریف مجزا و بیارتباط با موضوع پارک در این فضاهای سبز شهری وارد شود، موجب اختلال در آسایش افراد، بر هم زدن نظامات شهرسازی و بروز اقدامات غیرقابل دفاعی خواهد شد که در نهایت زمینه را برای تخلف فراهم میکند. بهویژه آنکه تهران با معضل کمبود سرانه فضای سبز نیز روبهرو است. براساس آمارها سرانه فضای سبز تهران چیزی حدود ۱۶ تا ۱۶ و نیم مترمربع است؛ در حالی که براساس طرح جامع شهر تهران این میزان باید ۲۵ مترمربع باشد. در واقع در شرایطی که به ازای هر فرد حدود ۹ مترمربع کمبود سرانه فضای سبز وجود دارد، هر نوع اقدام برای کاهش این فضا به واسطه ساختوساز در پارکها مردود است. او افزود: مدیریت شهری تهران باید به این موضوع توجه داشته باشد که همه عرصههای شهری بهخصوص عرصههای بزرگ، نیازمند مطالعات مربوط به همان عرصه است؛ این مطالعات باید به برنامهریزیهای دقیقی منجر شود که هرگونه اقدام بر مبنای آن انجام شود.
برای پارکها ضابطه وجود دارد
سهراب مشهودی، صاحبنظر حوزه شهرسازی و رئیس گروه شهرسازی جامعه مهندسان مشاور، نیز در پاسخ به این سوال که آیا ضوابط مشخصی برای نوع ساختوسازها و خدماتی که میتواند در پارکها مستقر شود، وجود دارد یا خیر، به دنیای اقتصاد گفت: برای پارکها ضابطه وجود دارد و در طرحهای جامع وتفصیلی حد مجاز ساختوساز در پارکها تعیین شده است. در ضوابط طرح تفصیلی یکپارچه تهران در پارکهای شهری G111، حداکثر ۳درصد میتواند به کاربریهای نگهبانی، سرویس بهداشتی، خدمات پذیرایی و غذایی و حداکثر دوطبقه یعنی کمتر از ۸ متر ارتفاع، اختصاص یابد. در پارکهای محلهای هم حداکثر ۷درصد برای نگهبانی، تاسیسات نگهداری و بهداشتی مجاز است. وی افزود: بنابراین موضوع پارکها و نوع خدمات مستقر در آنها چندان بیضابطه هم نیست و آنچه در این میان هم براساس طرحهای جامع و تفصیلی شهر تهران و هم براساس ماهیت پارکها میتواند و باید در پارکها مستقر شود حول موضوع گذران اوقات فراغت و ملزومات آن است. به عنوان مثال، بسته به وسعت و مکان و نوع پارکها، تاسیسات وخدماتی که مربوط به موضوع گذران اوقات فراغت شهروندان در یک فضای سبز شهری است، امکان ایجاد و استقرار دارد و استقرار سایر کاربریها وسرانهها در پارکها موضوعیتی ندارد.
قلمرو سبز حرمت دارد
مصطفی بهزادفر، استاد معماری و شهرسازی دانشگاه علم و صنعت نیز با اشاره به اینکه پارک به عنوان قلمرو سبز همگانی برای استفاده همگان است، گفت: هر اقدامی در این پهنههای سبز شهری باید براساس مطالعات دقیق وضوابط قانونی صورت گیرد.
وی با این حال به سه خلأ مهم در این زمینه اشاره کرد و گفت: در بسیاری موارد نبود قوانین دقیق و مشخص از یکسو، رهاسازی برخی پروژهها به صورت ناتمام برای چند سال و چند دهه و سپس اقدام برای تعیینتکلیف آنها از سوی دیگر و همچنین برخی از ابهامات قانونی و باز گذاشتن موضوعاتی در ارتباط با ضوابط و جزئیات مربوط به کاربریها و پهنهبندیها، منجر به اقدامات سلیقهای و اختلاط ناموزون کاربریها وسرانهها با یکدیگر میشود. به گفته بهزادفر، خطوط و ضوابط کلی ساختوساز در پهنههای مختلف که چند پهنه کلی از جمله پهنه سبز را شامل میشود، در طرحهای شهری مانند طرح جامع وتفصیلی مشخص شده است اما، برخی جزئیات از جمله جزئیات مربوط به ساختوسازها و خدماتی که میتواند در پارکهای شهری بسته به مقیاس و ماهیت آنها مستقر شود، باید مورد به مورد، براساس ویژگیهای هر کدام از این پارکها در طرحهای مطالعاتی قرار گرفته و برای آنها برنامهریزیهای کارشناسی صورت بگیرد. به گفته وی در برخی از ضوابط اگر چه حد و کاربریهای مجاز به استقرار در پارکها تعیین شده است اما در انتهای برخی جملات از الفاظی مانند «سایر» و «غیره» استفاده شده است که همین الفاظ زمینه ورود سلایق و برداشتهای شخصی به موضوع پارکها را فراهم میکند. در چنین مواقعی به دلیل سکوت و ابهام قانونی نمیتوان برخی اقدامات را قانونی یا غیرقانونی توصیف کرد.
وی همچنین یک نارسایی دیگر در این زمینه را برخی تبادلها و معاوضههای بین دستگاهی اعلام کرد وگفت: به عنوان مثال مجموعه پارک پردیسان، از ابتدا یک مجموعه سبز متعلق به دولت بود که با هدف ساختوساز در شهر جدید پردیس در اوایل دهه ۶۰، بین دولت و سازمان محیطزیست، مورد معاوضه قرار گرفت. بخش زیادی از ساختوسازهایی که بعدا در پردیسان صورت گرفت براساس مطالعات نبود؛ حتی ساختوسازها در شهر جدید پردیس نیز به سرعت و قبل از تصویب طرح جامع وتفصیلی این شهر جدید آغاز شد. به گفته وی، براساس طرح جامع وتفصیلی، پهنهها میتوانند خدمات همگانی سازگار با کارکرد خود را دربرگیرند، اما خدمات غیرمرتبط نباید به این پهنهها راه یابند.